نبرد درونی معتاد

  

بخشی از جذابیت زندگی معتادان این است که آن ها خیال می کنند که بر دنیا کنترل یافته اند.مسخره است که همان جستجویی که فرد معتاد برای کسب کنترل میکند موجب میشود که او بیش از پیش کنترل را از دست بدهد.

در دنیایی از اشیاء و وقایع,جستجوی فزاینده ی شخص معتاد برای کاهش موجب افزایش از دست دادن کنترل و افزایش شرم هر چه بیشتر در او میگردد و او را به سوی تنهایی میکشاند و فشار عاطفی و جسمی بسیاری می آفریند.

در مرحله ی دوم ,معتادان برای آنکه به زندگی معتادانه خود ادامه دهند باید انرژی خود را مجددا کانالیزه کنند و انرژی بیشتری به سمت فرایند اعتیادآمیز هدایت کنند.فعالیتها و افرادی که در گذشته مهم بودند دیگر هم اکنون اهمیت کمتری دارند.فردی که از اعتیاد رنج می برد زندگی دو گانه را مشکل می یابد.در نتیجه  باید چیزی را کنار بگذارد.زمانی را که با خانواده ,دوستان قدیمی و سرگرمی های گذ شته صرف میکرد را کنار بگذاردتا جای

بیشتری برای اعتیاد باز شود.انرژی که روزی به صورتی  د لسوزانه صرف خود و دیگران می شد هم اکنون برای حفظ رابطه ی اعتیادآمیز صرف میشود.اعتیاد دائما بیشتر می طلبد چون فرد معتاد کنترل را از دست داده است و باید تسلیم درخواست های اعتیادآمیز شود.

کماکان نبردی میان خود و معتاد وجود دارد.

آیا می باید به اعتیاد ادامه دهم؟..........

درست است که این کار را بکنم؟..........

درست نیست که به اعتیاد ادامه دهم.............

دچار مشکل خواهم شد!.............

مهم نیست که مشکلی ایجاد شود!..........

بسیاری از افرادی که در حال درمان هستند گفته اند که فقط به این منظور به اعتیاد ادامه می داده اند که از شر این نبرد درونی برای مدت کوتاهی رها شوند.مبارزه برای کسب کنترل نیاز به انرژی عظیمی دارد.این بیماری مانند سایر بیماری ها پیشرونده,تمرکز و قابلیت کاری فرد را بیشتر و بیشتر می گیرد و توانایی "" طبیعی"" بودن را از بین میبرد.

Mason

Congress60